Het woord geduld wordt gebruikt om het vermogen ergens op te kunnen wachten mee aan te geven. Geduld geldt als een deugd (wikepedia).
Geduld en Marie, dat gaat niet samen. Je kan nergens op wachten, wordt boos en schiet compleet in paniek als je moet wachten. Je spreektempo versnelt, je stemvolume gaat de hoogte in en dan weerklinkt telkens jouw slagzin: ‘ik kan niet wachten’.
En jouw geduld werd al heel vaak op de proef gesteld: op kamp vertrekken om 10 u terwijl jij al voor dag en dauw klaar staat om te vertrekken, feestjes die pas om 17 u beginnen, uitstapjes die pas tegen volgende week gepland staan… Het is natuurlijk ook wel een haast onmogelijke klus om te wachten voor iemand die geen tijdsbesef heeft.
Eten is een van de zaken die je het liefste doet en waarbij je het minste geduld hebt. Je staat op en ontbijten is het eerste wat je doet, om 12 u wil je middageten, en ook om 16 u en 18 u staat er klokvast een maaltijd gepland.
Vanmiddag was het mijn beurt om te koken en Marie wilde graag meehelpen. Sinds ze op school zit in de Lovie, krijgt ze wekelijks kookles. Ze pikt onmiddellijk de receptjes op en met haar ijzersterk geheugen slaagt ze erin om ze ook thuis klaar te maken.
Vanmiddag staat er wortelpuree op het menu. Marie koos dit gerecht omdat ze dit onlangs op school klaar maakte. De ingrediënten staan in één oogwenk op de keukentafel: wortelen, aardappelen, melk, boter, peper, zout en noot muskaat. De pureestamper wordt uit de lade gehaald, ze is er klaar voor.
Jammer dat een pureestamper geen toverstaf is… want wat duurt het lang voor dat de wortelen en aardappelen gaar zijn… Elke minuut vraagt ze: zijn ze klaar? Ze wil dat ik de timer aanzet maar is niet akkoord met de 20 minuten die op het scherm verschijnen. Ik zet de timer dan maar op 10 minuten. Ik moet heel diplomatisch te werk gaan om af en toe een minuut toe te voegen aan de kooktijd.
Vroeger werd ik boos op haar, vond dat ze wel moest kunnen wachten maar dit is een verloren strijd. Het is niet van niet willen maar echt van niet kunnen.
Ik schiet in mijn rol van animatrice, entertainer, afleider,… Even laten bellen naar papa waar hij blijft, liedjes zingen, poppenkast spelen met de ovenwanten, vaste grapjes bovenhalen die haar aan het lachen brengen,… Maar het belangrijkste blijft je eigen geduld niet verliezen en goed beseffen dat het ongeduld is dat haar volledig overmant.
Blij dat jij tevreden bent met wortelpuree en dat je geen vijfgangenmenu verwacht. Een dikke twintig minuten later geniet jij met volle teugen van je ‘zelfgemaakte’ maaltijd. Het is heerlijk jou te zien genieten!
In de namiddag wil jij cake bakken. Bakken is ook een van jouw favoriete bezigheden, vooral omdat je zo graag van het deeg snoept.
Aanvankelijk wil jij wafels bakken maar we kunnen onderhandelen en het wordt cake.
In een mum van tijd staan ook deze keer de ingrediënten klaar op de keukentafel. Ook dit recept ken jij vanbuiten en ook deze keer moet het vooruit gaan. Ik moet je steeds aanmanen om te wachten, tot vervelens toe en met manu militari.
Je wervelt door de keuken, met alle sporen van dien. Boterrestjes vallen op de grond, bloem stuift rond, eitjes worden net iets te snel gebroken… Ik doe mijn best om de schade te beperken en loop constant achter jou met een schoteldoek. We lijken zo in een scene van ‘loslopend wild ‘ te zitten. Er komt een dag dat we het wereldrecord ‘cake bakken in een recordtijd’ verbreken.
Onze keuken is een slagveld maar ons meisje straalt! En dat is uiteindelijk het allerbelangrijkste!
