Ik kocht de CD van ‘Radio Gaga’. Na de dvd die we kregen van de uitzending en het boek dat ik kocht, een tastbaar souvenir die ons met een grote glimlach doen terugdenken aan de drie seizoenen ‘Radio Gaga’.
Ik heb een voorliefde voor ’tastbare herinneringen’. Ik heb een heel goed geheugen maar ik kruid dit het liefste bij met zaken die ik concreet kan koesteren.
Joris en Dominique zijn mijn twee helden, net als Koen Wauters, Bart Peeters, Klaas Delrue en de zijnen en Wannes Cappelle (het is gepermitteerd mij nu uit te lachen…)
Het is toeval dat het allemaal mannen zijn. Het zijn mannen die me raken met taal, en bij sommigen in combinatie met hun muziek. Het zal niet toevallig zijn dat het over Nederlandse taal gaat, gezien mijn miezerige talenknobbel.
Ik hou van mooie teksten, spelen met taal, de kracht van het woord, de meezingers… Ze brengen mij direct in een bepaalde sfeer en daar kan ik dan lang op teren.
Het zijn ook mensen met een uitgesproken talent én het lef om hiermee aan de slag te gaan. Zij durven stappen zetten waar ik enorm naar opkijk. Zij kleuren mijn leven, geven mij moed en maken mij oprecht gelukkig.
Ik kijk enorm op naar mijn ‘helden’, word instant blij als ik ze hoor of zie. Komen ze op TV dan verschijnt er een glimlach op mijn gezicht, hoor ik een liedje of een interview dan gaat het volume de hoogte in, zie ik een artikel dan verslind ik dit.
Mijn huisgenoten weten dit maar al te goed en ik word daar graag mee geplaagd (vooral door mijn ‘mannen’) Ik kan daar mee weg, ik vind ze geweldig!
Bij het beluisteren van de CD’s van Radio Gaga (het zijn 4 pareltjes met elk een emotie) word ik ook bijna meteen terug gekatapulteerd naar die zalige zomeravond en morgen eind augustus ’17.
Ik zit weer compleet in mijn bubble, kan mij bijna nog elke vraag herinneren, kan het gesprek haast volledig terug oproepen.
Ik was enorm vereerd dat wij geselecteerd waren om in de uitzending te mogen komen. Wij waren niet de enige met een buitengewoon verhaal.
Sommige vragen blijven nazinderen…
waarvan word jij kwaad…
… Ik word zelden kwaad, maar als ik kwaad ben, dan hebben ze het wel geweten. Ik word kwaad als ik de zwakheid van ons meisje moet verdedigen en dat mensen ervan uitgaan dat wij profiteren van het systeem. Ik word ook kwaad van besparingen in de zorg. Het zorgt ervoor dat we steeds moeten vechten voor onze rechten, en dat vreet energie. Energie die ik nodig heb om ons gezin en ook mezelf recht te houden.
tegen wie wil je ‘het spijt me zeggen’…
… eigenlijk het liefst tegen mijn zonen, omdat ik ze geen onbezorgde jeugd kan bieden. Ons buitengewoon meisje vraagt zoveel extra van ons, waardoor wij zeker onze jongens tekort doen. Ik ben heel lang bang geweest dat ik de rekening zou voorgeschoteld krijgen maar onze jongens zijn op alle vlak kanjers.
legt de situatie geen druk op jullie relatie…
… ik heb de meest geduldige, rustige en betrouwbare man van de hele wereld! Hij is mijn rots in de branding, mijn steun en toeverlaat en ik stel eigenlijk niets voor zonder hem.
Ik kan maar niet genoeg krijgen van alle lievelingsliedjes die in mijn autootje loeihard of juist erg ingetogen worden meegezongen en/of beluisterd.
Eén liedje vat eigenlijk de hele ‘Radio Gaga-periode’ samen.
‘De steen’ van Bram Vermeulen!
De jongens en hun team hebben een steen verlegd. Een steen die ervoor zorgde dat mensen durven luisteren naar kwetsbare verhalen, persoonlijke zaken delen en daar de erkenning voor krijgen. Kijk maar naar de nieuwe programma’s zoals Taboe. Mensen zijn klaar om te luisteren naar niet zo voor de hand liggende verhalen.
Ook bij mij is er een mini-steentje verlegd sedert die ‘buitengewone’ ervaring. Ik durfde een aantal stappen te zetten, diepe dromen die ik al lang koesterde effectief aan te pakken en heel te schuifelen richting dromen.
De erkenning die ik van jullie en jullie team kreeg, de heerlijke reacties na de uitzending, … gaven me vleugels die ik nodig had.
Deze blog is daar een resultaat van. Het stelt niets voor in vergelijking met al die mooie liedjes, teksten, verhalen van mijn helden… Toch geniet ik ervan.
