Kan het haast niet geloven

Precies een jaar geleden hadden Geert en ik een afspraak bij Patricia in het fantastisch mooie kader van de ‘STANDAARD UITGEVERIJ’. 

Ik had enkele maanden daarvoor een werkdocument en een eerste hoofdstuk doorgestuurd naar verschillende uitgeverijen. Halverwege juli stond een enthousiast bericht op mijn voicemail: ‘kunnen we eens afspreken voor een verkennend gesprek?’.

Ik neem voor zulke zaken altijd een supporter mee, omdat ik weet dat ik dit alleen niet kan.

Het verkennend gesprek werd een gesprek van een hele namiddag met een kort intermezzo van een vals brandalarm. Er was een klik, dat was duidelijk. Uiteraard is er meer dan dit nodig om effectief een JA te krijgen van een uitgeverij.

In de komende maand werd het voorstel voorgelegd aan collega’s redacteurs en aan de commerciële cel. Het verlossende telefoontje eind september waarin ik een GO kreeg van de uitgeverij deed me even zweven.

En kijk, een jaar later is deze droom meer dan ooit werkelijkheid geworden. Een jaar later ligt het boek effectief in de boekenhandel. Een jaar later vindt dit boek ondanks de lock-down en Corona-maatregelen toch de weg naar de lezers. 

Ik krijg regelmatig een lief en bemoedigend bericht van een lezer. Soms van gekenden maar nog vaker van onbekenden. Mensen die de weg naar het boek gevonden hebben, die erdoor getroffen werden en die me dit laten weten. Dit doet me zo’n deugd en sterkt me in de gedachte dat dit boek meer dan ooit nodig is.

Voor zorggezinnen zelf, voor hun netwerk maar zeker voor professionelen om even in onze schoenen te komen staan.

Dank je wel aan iedereen die ook in deze droom durfde geloven!

Dank je wel aan iedereen die dit boek leest!

Dank je wel aan iedereen die dit aanprijst aan anderen! 

En voor iedereen die op dit moment om het boek in huis te halen: loop naar de plaatselijke boekhandel of in deze webshop te bestellen.

Doen hé!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Donker

Buiten waait het hard, is het koud, nat en mistig. En bovendien is het vroeg donker. November en december zijn...

Lees meer

Een jaar later

Ze verblijft nu al net iets meer dan een jaar in het Begijnhof en gaat werken in Noortpoorte. We kunnen...

Lees meer

Dag van de zorgouder

Twee jaar geleden werd 1 juni uitgeroepen tot dag van de zorgouder. Een dag waarop er extra aandacht komt voor...

Lees meer

wandelmaatje

Deze vrolijke viervoeter woont nu bijna een jaar bij ons. Het is bij momenten een ongeleid projectiel, een brokje energie...

Lees meer

Dansen in de regen

Ik luister de laatste tijd veel naar podcasts. Tijdens het wandelen met de hond laat ik me graag voeden met...

Lees meer

Wereldautismedag

Marie, niet jouw verstandelijke beperking maar wel jouw autisme is voor ons allen de grootste uitdaging. De onrust in je...

Lees meer

Stuiterbal

Telkens Marie naar huis komt, moet ik even wennen aan haar hoog energiepeil.En zij waarschijnlijk ook aan ons. Het gaat...

Lees meer

Onderwegstrook

Daar is hij dan! De onderwegstrook. Een idee dat al heel lang in mijn hoofd rond sluimert maar waar tot...

Lees meer

Diksmuide

Marie woont nu al 3 maand in het begijnhof in Diksmuide. Velen vragen me hoe ze het stelt. Maar beelden...

Lees meer

Stilvallen

Dit weekend werd er eentje waar ik, noodgedwongen, alle geplande activiteiten los liet (sorry #teamroeselare). Het was ook een weekend...

Lees meer

Het hebben van een zorgenkind is koorddansen
tussen lachen en huilen
tussen hoop en wanhoop
tussen stiekem dromen en plots verwonderd zijn 
tussen idealen bijstellen en andere kleine dromen waar maken.

Frauke