Ik luister de laatste tijd veel naar podcasts. Tijdens het wandelen met de hond laat ik me graag voeden met verhalen. De ene keer puur ontspannend, de andere keer inspirerend.
Ik hoorde over laatst de wijze woorden van Tom Waes: ‘ Er zijn mensen die schuilen voor de buien en anderen die dansen in de regen’.
Hoewel wij bij momenten overspoeld worden door emotionele regenbuien, stormachtige dagen en plaatselijke wervelwinden, probeer ik toch telkens overeind te blijven en te dansen. Niet door de realiteit niet onder ogen te zien maar wel om op zoek te gaan naar de kleine dingen die ons recht houden. Een slappe lach moment na een tegenslag, een ‘ik zie je graag moeke’ aan de andere kant van de lijn, een overweldigende knuffel, een lievelingsliedje…
Ik krijg ook de laatste tijd opnieuw de kans om ons verhaal te doen of mensen te inspireren in de Magenta-workshops. Het is soms springen, vliegen, rennen en weer opstaan bij momenten maar de energie die ik ervan terugkrijg geeft mij vleugels. Het blijft mijn grote ambitie om voor zorgouders en de maatschappij iets te kunnen betekenen.
2 reacties
Mooi en sterk verwoord, kleine lichtjes waarin je de moed vindt om te lachen op regendagen. En die lach kan dan weer aanstekelijk zijn voor je medemensen.
Je betekent voor bepaalde mensen al veel meer dan je zelf beseft!