Het stormt in het hoofd en lijf van Marie. Ze blokkeert, ze geeft geen antwoorden op vragen, ze gooit met een glas, ze bonkt op de tafel, … Met haar gedrag geeft ze duidelijk aan dat ze overspoeld wordt en er geen taal aan kan geven.
Het is begonnen met een medicijn dat niet meer verkrijgbaar is en werd vervangen door een alternatief. Het was even zoeken naar een alternatief dat haar voldoende rust gaf.
Daarnaast zijn wij ook op bezoek geweest bij een nieuwe psychiater vanuit de volwassenwerking.
Ik ervaar bij Marie innerlijk een sterke angst om alles onder controle te kunnen houden en die resulteert in paniek bij veranderingen, sterke emoties,… Vandaar ook onze vraag om haar extra te ondersteunen in het vinden en vasthouden van haar basisrust.
De psychiater is een heel zorgzame en warme vrouw die vanuit ons verhaal en de noden van Marie op zoek gaat naar een extra laagje basisrust. Medicatie wordt stapje per stapje afgebouwd, aangevuld en aangepast om zo de juiste mix te vinden.
De medicatie aanpassingen zorgen ook voor lichamelijke onrust en hebben niet het verhoopte resultaat. Ik voel me daar heel erg verantwoordelijk en ook schuldig over…
Thuis loopt het volgens ons heel goed maar op school en in de leefgroep heeft Marie het knap lastig. We worden eerlijk en snel op de hoogte gehouden van de moeilijke momenten die zich jammer genoeg sneller en meer opvolgen de laatste tijd. Een geluk dat we in nauw contact staan met de psychiater die ook kort op de bal speelt en medicatie aanpast waar nodig. De consultaties bij haar zijn ook kort na mekaar gepland waardoor we ons ook door haar gesteund voelen.
De draagkracht van ons meisje is op dit moment heel klein en haar frustratiedrempel des te groter. Emotioneel is ze terug dat kleine peutertje dat overspoeld wordt, heel gevoelig is voor feedback en daar heftig op reageert. Het is voor haar een rollercoaster van gevoelens waardoor ze op het ene moment heel in zichzelf gekeerd is en op het andere moment zich verliest in lachen en enthousiast reageren. Ze huilt ontroostbaar als ze het moeilijk heeft, kan niet verwoorden waar ze het moeilijk mee heeft en is overgevoelig voor de sfeer en de interacties in groep.
Opnieuw moeten we op zoek gaan naar de juiste aanpak en de juiste medicatie ter ondersteuning.
Mijn hoofd maakt ook overuren op dit moment. Het is het samenleggen van de informatie die van school en leefgroep komt (waar we heel dankbaar voor zijn), het samen leggen van mogelijke verklaringen, oplossingen, … Ik mail naar de leefgroep, de dokter, de leerkrachten en contextbegeleidster om samen met hen één lijn in aanpak te vinden. Gelukkig zijn er ook daar mensen die Marie door en door kennen en samen met mij haar handleiding verder kunnen aanvullen.
Kon ik maar als is het maar heel even in haar hoofd binnen kijken om haar terug de basisrust te kunnen geven die ze broodnodig heeft.
