Vandaag vertek je naar de Lovie voor twee weken omdat wij gaan skiën met onze jongens.
Sinds gisteren voel ik je zinderen, ik zinder solidair mee. Je zegt me wel 100 keer: ‘ moeke, je bent de liefste van de hele wereld’. Je vraagt een aantal keer wat je morgen gaat doen. Ik steek je in bed en je vraagt me een laatste keer of ik je kom halen volgende week vrijdag. Ik antwoord je dat je in de Lovie blijft, je glundert en twijfelt terzelfder tijd. Ik blijf dapper en geef je een dikke zoen.
Vanmorgen sprong je vol levenslust je bed uit. Je kan niet wachten tot oma en opa je komen halen om je naar de Lovie te voeren. Je valies zit barstensvol, een hele lading kleren voor 11 dagen.
Je glundert en fonkelt als de bel gaat. Je zwaait nog een laatste keer en glimlacht op de achterbank.
Dat ging vlot, denk ik en ik ga over tot de orde van de dag.
Maar dan krijg ik opeens een telefoontje van jou: ‘Moeke, je ben mijn broeken vegeet.’ Er klinkt paniek in je stem, je bent aan het wankelen.
Oma neemt even de telefoon over en beaamt dat ik er in geslaagd ben om maar één broek in jouw valies te steken. De andere hangen inderdaad hier aan het wasrek te blinken.
Ik beloof je ze te brengen, jij zegt: ‘ oké, tot straks’ en gooit de telefoon dicht.
Ik kan mezelf voor mijn kop slaan, ik heb het weer eens verknald. Ze was zo zelfverzekerd vertrokken en die broeken zorgen nu voor onnodige stress.
Ik bel naar haar leefgroepje en krijg Regine aan de lijn. Ze heeft Marie opgevangen, haar verteld dat de broeken in orde komen maar dat ik vandaag niet meer kan langskomen. Ze stelt mij gerust en garandeert me ook dat het wel zal lukken dit weekend, dat Marie het ziet zitten.
Ik kan via messenger regelen dat ik de broeken vanavond bij juf Gudrun mag binnenbrengen, dat bespaart mij een heuse trip naar Poperinge.
Ze stelt mij bovendien gerust: ‘ik zag Marie daarnet, en ze had een broek aan’. Heerlijk, die kracht van humor!
Lap, daar gaat mijn dapper zijn voor vandaag. Het vreselijke schuldgevoelbeest komt knagen en bijt zich stevig vast.
Ik denk dat ik mijn joker inzet voor vandaag… ik vrees dat ik met een ‘kwartiertje treuren’ niet toekom.
